herinneringenaankreta1

Herinneringen aan Kreta

Tastbare en niet zo tastbare herinneringen

Negentienhonderd twee en zestig. Het jaar1962 dus! Dat is verduveld lang geleden. Het was het jaar dat we voor het eerst naar Kreta gingen. Het was het jaar dat er welgeteld vijfduizend toeristen naar Kreta gingen. Wij gingen toen ook voor de zon, de zee en het strand.

Twee jaar later, in 1964, gingen we er weer naar toe, niet voor zon en zee, maar meer voor opgravingen zoals die van Knossos en Mallia die bij ons eerste bezoek onze nieuwsgierigheid hadden gewekt. Wij wilden nog veel meer over die oude Minoïsche beschaving te weten komen.

Het werd het begin van een langdurige zoektocht naar het oeroude verleden van het eiland. We zijn daarna door de jaren heen nog vele malen op Kreta terechtgekomen en dat leverde telkens weer nieuwe ontdekkingen op.

Ondanks alle vreselijke toeristische toestanden die op Kreta tegenwoordig 'gewoon' zijn, wilden we er dit jaar (2020) weer naar toe, maar door het coronavirus moesten we die gedachte helaas uit ons hoofd zetten.

Waarom wilden we dan per se nog een keer naar Kreta?

Ik heb in mijn bezit een groot aantal scherven van potjes en kommetjes die ik in 1964 heb 'gevonden' in Myrtos, een dorpje in het zuiden van Kreta vlakbij het stadje Ierapetra. Ik wil die artefacts teruggeven aan Griekenland, maar ik wist niet of ik bij het teruggeven lastig gevallen zou worden door de Griekse autoriteiten, want het zou misschien wel gaan om illegaal uit het land gesmokkelde antiquiteiten. Daar staan namelijk zeer strenge straffen op.

Eerst wilde ik de voorwerpen geven aan het Allard Piersonmuseum in Amsterdam, zodat zij ze in hun collectie zouden kunnen opnemen. De conservator wees het aanbod echter af, omdat het wel eens gestolen waar zou kunnen zijn. Hij stelde voor dat ik contact zou opnemen met de Griekse Ambassade in Den Haag en dat zij waarschijnlijk wel voor een oplossing van mijn 'probleem' zouden kunnen zorgen.

Ik nam daarom telefonisch contact op met de Griekse ambassade in Den Haag en moest toen duidelijk maken wat ik wilde met al die spullen en hoe ik aan die spullen was gekomen. Dat moest allemaal schriftelijk in het Engels gebeuren, opdat de ambassadrice dan duidelijk iets in handen had waarover ze met Athene kon overleggen. Aldus geschiedde ...

I will tell you how I inadvertently excavated the items in question.

In 1962 I went to Crete for the first time. At the time, around 5.000 foreign tourists went to Crete every year (!). Most went to Knossos, Phaestos and Malia. I went to Myrtos with my girlfriend for sun, beach and sea.

When we had been there for a few days, a very heavy thunderstorm broke out in the afternoon when we were in the village pub, with lightning striking the hill opposite the village several times. We had set up our tent there. After the storm had abated, I went to see how our 'camp' had survived everything. In the process I slipped on the steep slope. Then I noticed that a number of shards had become exposed. I searched for a stick and with that I found even more shards by poking around with it in the soil.

The next day I took the shards to the village and 'sorted' them in the café. I didn't search for any more items of interest. I told the then village schoolmaster about my finds during a tour of his school building. (I was also a teacher). All the walls were then covered with newspapers about the battle of the Cretans against the German army in World War II.

I did not hear anything from him about excavations on the hill in question, although we talked about the history of Crete in length. Only in the autumn of 1971 did people start digging seriously there. (See the article of which I have sent a copy.) Since then I have been to Myrtos several times and I was amazed at the size of the excavation.

I was there for the last time in 1990 and to my surprise I saw that a museum had been set up in the old school building. I was given a tour by the widow of the deceased schoolmaster. It turned out that in the museum a number of display cases were full of pots, jugs, cups, etc. from the same period as those I had found in 1962.

And now I am stuck with my finds that I would like to dispose of. What to do now?

De afloop van dat overleg moet ik u onthouden, want tot dit moment (april 2020) heb ik op mijn verhaal nog geen antwoord gekregen. Wél heb ik inmiddels te horen gekregen dat mijn handelingen in Myrtos heden ten dage zeker strafbaar zouden zijn, maar nu niet meer vervolgd kunnen worden omdat ze verjaard zijn. Ik kan dus nu met een gerust hart het hele verhaal over mijn opgravingen in Myrtos met voor geïnteresseerden zeer bruikbaar fotomateriaal publiceren.

Ik kan nu ook de vraag: Waarom wilden we dan per se nog een keer naar Kreta? beantwoorden.

Na de weigering van het Allard Piersonmuseum om de vondsten aan te nemen, heb ik mij voorgenomen om mijn spullen persoonlijk naar Myrtos terug te brengen. Uiteraard na overleg met de Griekse ambassade. In Myrtos kunnen mijn vondsten zeker de collectie van het museum – het oude schoolgebouw(!) – aanvullen. Het ziet er echter helaas niet naar uit dat we dit jaar nog naar Kreta kunnen. Volgend jaar dan maar?

Lees verder -->