Tibet - 2000
Deel 4

Naar Shigatze

De dag begint al vroeg, want vandaag hebben we een ritje naar het klooster in Shigatze. Op de kaart lijkt de afstand daarnaartoe een kippeneindje, maar in Tibet is alles in werkelijkheid erg ver en zeker als het vervelend weer is, is het geen pretje om in een hobbelbus over niet al te beste wegen te rijden. Dus ... vroeg op pad naar de Tashilunpo-tempel van de Panchen Lama's. Het weer is op dit overweldigend mooie traject trouwens op en af. Heel af en toe een nare motregen, maar gelukkig toch ook wel zo nu en dan een beetje zon.

De weg loopt in het dal van de Brahmapoetra.




                  Ooit was hier een elektriciteitsverbinding.


Echte sikkelduinen door verstuiving van het rivierzand.          



Even de benen strekken en iets drinken.


Onderweg maken we nog een korte fotostop om te zien hoe drie Tibetanen in een yakkano de wildstromende rivier oversteken. Het ziet er spectaculair en zeer primitief uit, maar de drie slagen erin met droge voeten aan de overkant te komen. Op dat moment dringt, meer nog dan in de Boeddhistische tempels, het besef door dat we in een totaal andere dan onze wereld zijn terechtgekomen.

Geploeter in een veerpont. De yakhuiden zijn over een houten geraamte gespannen.

Bij aankomst bij de tempel proberen we de op dat moment miezerende regen een beetje te stoppen door bij de poort aan de grote bel te trekken en daarmee de (regen)goden aan te roepen om te stoppen met die nattigheid. Wie weet helpt het!

De tempel herbergt in een zeer kleine ruimte een prachtig Boeddhabeeld van ruim 18 meter hoog! Het moet haast wel dat deze Boeddha binnen ter plekke is gemaakt of dat de tempelruimte later om de Boeddha is gebouwd. Heel merkwaardig!

Onze gids vertelt veel over de tempel en dit keer gaat lang niet alles het ene oor in en het andere weer uit. Soms weeft hij een grapje (?) door zijn verhaal, of misschien gelooft hij het wel echt. Het was ons ook al opgevallen dat er bijzonder veel honden rond het klooster rondlopen. Die honden zijn volgens de gids mislukte monniken. Hun reïncarnatie heeft niet gebracht wat ze er tijdens hun leven van gehoopt hadden. Ze hebben gewoon als monniken niet genoeg hun best gedaan en zijn als honden teruggekomen op aarde!



Enkele niet gereïncarneerde monniken.

Het hele tempelcomplex is tamelijk nieuw, zeker de stoepa voor de laatst overleden Panchen Lama, want die dateert uit 1990. Op een aantal plaatsen wordt er bij het complex nog gebouwd. We krijgen niet te zien of het nieuwbouw is of dat gerestaureerd wordt wat door de Culturele Revolutie is vernield.



Ongelooflijk!

Wat we wél zien is dat bij de bouw zeer grote, natuurstenen blokken worden gebruikt van ongeveer 80 bij 35 bij 35 centimeter. Die blokken worden door tengere vrouwtjes via een trap de bouwplaats opgedragen. Dat kunnen ze haast niet voor hun plezier doen, maar ze zingen er wel degelijk bij. Tsja!?



Ongebreidelde kleurenpracht bij de ingang van de tempel.



Een mandela bij het binnentreden van de tempelruimte.


Kruipdoor, sluipdoor rondom de tempel.

De kleuren van de stoepa zijn zeer bijzonder: het stenen gedeelte van de muren is fel oranje en het hogere deel donkerbruin. Dat bruin is levend bruin. Aan de buitenzijde worden tegen de binnenmuur houtbossen gestoken. De 50 centimeter lange houtbossen dienen voor de isolatie en beschermen tegelijk de binnenmuur. Erg lang gaat het hout niet mee, zodat het houtwerk iedere 10-12 jaar vernieuwd moet worden.


Het kloostercomplex ziet er 'organisch' gegroeid uit.



Dit is geen pan, maar een soort gong, waarop met een stuk hout wordt geslagen
om de monniken te waarschuwen, bijvoorbeeld dat het tijd is voor een gebed, het avondeten e.d.

Na de tempel gaan we de Tibetaanse wijk van Shigatze in. Het is in feite een grote brede straat met aan weerszijden winkeltjes en in het midden allemaal marktkraampjes. Het is een geweldige markt waar ze werkelijk van alles en nog wat verkopen: yakboter, gedroogd en vers yakvlees, geitenvlees, schapenvlees, potten, pannen, gebedsmolentjes en natuurlijk veel meer religieuze zaken en verder nog enorme hoeveelheden van wat wij 'troep' of 'rommel' noemen.



Snuffelen op de markt.

Yakvlees, vers en gedroogd.

Een wolwinkel en de Winkel van Sinkel.

Shigatze is een stad die geheel ommuurd is en boven de stad staat op de muur een imposant fort, de dzong. Voor ons is dat helaas te ver de berg op om het te gaan bezichtigen en wij gaan dus maar een hapje eten op de markt met uitzicht op de dzong. We eten buiten in het zonnetje! De (regen)goden hebben ons gebed (via de bel aan de kloosterpoort) kennelijk verhoord!

Het eten met uitzicht op de levendige, authentieke Tibetaanse markt is erg gezellig, maar om nu te zeggen dat het eten daar goed zou zijn is overdreven. We durven, eerlijk gezegd, ook niet zo goed onze tanden te zetten in de ons voorgezette maaltijd. We vragen ons hevig af hoe hier het eten bereid wordt. We hebben namelijk het idee dat er met de hygiëne nogal gemakkelijk wordt omgesprongen ...

De markt zelf is ons volgende doel: we zúllen en móeten toch met iets typisch Tibetaans naar huis terugkeren. Als we de markt afstruinen loopt een aantal zeer hinderlijke bedelaressen rond ons. Ze hebben allen stinkende kindertjes in een draagdoek op hun rug. Trouwens, bij hunzelf staat de kleding stijf van het yakvet, waardoor ze ook niet bepaald fris ruiken. We willen ze niet van ons afslaan, maar negeren kan ook weer niet. Het geweten knaagt behoorlijk!

We voelen ons op de een of andere manier een beetje schuldig, maar dat weerhoudt ons er toch niet van om ons best te doen om mooie dingen te vinden. En als je de tijd neemt om die te zoeken, vind je heus altijd wel iets. En als je dan iets gevonden hebt naar 't zin, begint het afdingen. Afdingen móet en is een sport apart!

Van ons gezelschap gaat de meeste aandacht uit naar Boeddhabeeldjes. Vreemd genoeg zijn die eigenlijk belachelijk duur, misschien wel omdat ze echt oud zijn, maar zeker ook omdat er de meeste vraag naar is bij toeristen. Wij hebben weinig op met de beeldjes: Ilse zoekt en vindt ergens een 'deurlap' gedecoreerd met de 'knoop van oneindigheid'. Die koopt ze niet omdat ze vindt dat die veel te duur is. En dat zal ook wel zo zijn, want verderop vindt ze eenzelfde doek die wel 50x minder kost. Echt waar! 50 maal goedkoper! Die koopt ze dus wel.



Mijn kandelaar.

Ik vind iets wat ik helemaal niet in Tibet zou verwachten: een oeroude koperen kandelaar! Ik heb in heel Tibet geen kaars gezien, alleen maar vetpotjes! Kandelaars verzamelen is al jaren een hobby van mij, dus de koop is snel gesloten, ook al betaal ik, denk ik, teveel.



         Vrachtrijders wachten met hun karretjes op een vrachtje.


Toch vreemd: geen enkele auto op straat.                       

We keren de markt de rug toe en gaan op zoek naar een theehuis. Een theehuis vinden in Shigatze valt helemaal niet mee. Thee is een erg gewilde drank bij Chinezen, maar Shigatze is kennelijk nog niet zo erg 'verchineest'. Na lang ronddolen vinden we, nee, geen theehuis, maar een echte patatbakker! Echte Vlaamse friet! Is dat Belgische invloed in Tibet?

Door al dat ronddwalen hebben we in ieder geval wel heel Shigatze goed kunnen verkennen. Conclusie: buiten de Tashilunpo-tempel en de markt en niet te vergeten de patatbakker, stelt de stad niet veel voor.



Shigatze is beslist geen mooie stad, maar ligt wel schitterend.


<-- Tibet 2000: Deel 3 Tibet 2000: Deel 5 -->


© Ben de Graaf Bierbrauwer

Reacties naar benilse@quicknet.nl
https://bgbpix.nl