De pottenbakkers van Margerites op Kreta zijn wereldberoemd, niet omdat
ze zulk verfijnd aardewerk maken, maar wel om de grootte van de potten:
soms zijn ze manshoog! Bijna alle voorraadpotten voor de olijfolie en
olijven werden op Kreta gedraaid. Tegenwoordig worden de potten echter
bijna alleen maar voor decoratie gebruikt.
Het fabricageproces is eeuwenlang hetzelfde gebleven, alleen worden de
potten nu niet meer op handaangedreven schijven gedraaid, maar op elektrische.
Het is een proces van één of twee dagen, afhankelijk van de grootte van
de pot en van de weersomstandigheden.
Eerst worden achtereenvolgens op zeven, acht schijven de bodems opgebouwd.
De bovenranden worden vochtig gehouden. Als de achtste bodem is gelegd
en gelegenheid krijgt om op te stijven, om een beetje droger te worden,
keert de pottenbakker terug naar de eerste schijf en draait er een volgende
laag op. Dat is een uiterst precies werkje, want als het fout gaat, moet
geheel overnieuw worden begonnen. Dan volgt de tweede schijf enzovoorts,
enzovoorts. Daarna een volgende laag voor alle potten en dat gaat net
zolang door tot alle potten de juiste hoogte hebben bereikt. Als laatste
worden de oren eraan bevestigd en de decoratie aangebracht. Die decoraties
hebben nog steeds dezelfde vorm als die uit de oudheid en bestaan uit
inkrassingen en met klei aangebrachte bandmotieven.
De meeste Kretenzische potten zijn niet geschikt voor ons klimaat. Ze
kunnen door de poreuze samenstelling van de klei niet tegen veel vocht
en zeker niet tegen vorst. De laatste jaren worden ook veel potten voor
'Europa' gemaakt. Deze zijn wel klimaatbestendig, maar helaas missen die
de fijne kleur en ook de textuur van de klei is verre van fraai. Die potten
lijken wel van plastic. |